Müvekkil gelsin diye beklemekten yoruldum,

İşin sırrı ne diye aramaya koyuldum

Dediler ki bir dal seç, her türden dava alma,

Uzman ol bir konuda, müvekkilsiz de kalma

Ceza hukuku bana ilk başta cazip geldi,

Detayına inince konular beni gerdi.

En iyisi dedim ki boşanma bana uyar

Biraz reklam yaptımmı herkes namımı duyar

Önce kendime güzel bir tabela yaptırdım Üzerine

“Boşuyoruz, Coşuyoruz” yazdırdım.

Üç gün geçti aradan, barodan evrak geldi

Merak ettim acaba neydi benimle derdi

Zarfı açıp baktım ki  soruşturma başlamış

Evrakta Baro beni bir güzel de haşlamış

“Tabelayı oradan hemen kaldır” diyorlar

Oysa bin lira verdim, can gitti bilmiyorlar.

Para kazanmak için sağlam para yatırdık

Amma lakin Baronun yasağına takıldık.

Uzun zaman sonrası yaşlı bir teyze geldi

Buyur ettim ofise, sordum ne imiş derdi

Dedi tabela gördüm geçenlerde burada,

O iddialı erkeği arıyorum nerede?

Dedim teyze bu yaşta boşanma nerden çıktı?

Dedi 40 yıldır adam benim ağzıma s.çtı

Bey amca kaç yaşında diye kendine sordum?

86 deyince  öyle yerimde durdum.

Dedim dava açarsak en az 3 sene sürer.

O zamana kadar da zaten ahrete göçer.

Dava açarsan eğer, onunla kalamazsın,

Yarın bir gün ölürse, mirastan alamazsın.

Biraz durdu düşündü, boşanmaktan vazgeçti

Dedi doğru diyorsun, hevesti ama geçti.

İyi günler dileyip teyzeyi yolcu ettim.

Sonra durup düşündüm ben acaba ne ettim

Para alamasam da kesin sevap kazandım.

Ben bu işi bilmeyen kocaman bir sazandım.

Not: Şiirde adı geçen kahramanlarımız hayal ürünü olup, gerçek hayatla ilgileri bulunmamaktadır.

Acemi avukattan gülümseten şiir: İlk müvekkilim geldi...


hukukitavsiyeler.com