Ankara Ulus’ta açtığı tezgahında 30 yıldır örgü örerek hayatını sürdürmeye çalışan 80 yaşındaki Necip Özkan, "Devletten yardım bekliyorum, milletten değil" dedi.

Ankara’da yaşayan 80 yaşındaki Necip Özkan, her sabah Ulus’taki Denizciler Caddesi’nde açtığı tezgahta ördüğü ürünleri satarak geçimini sağlıyor. 30 yıldır sokaklarda örgü örerek hayatını devam ettirmeye çalışan Özkan, insanlardan değil sadece devletten yardım istediğini belirterek, "Ben bu işi 30 seneden beri yapıyorum. Örgü örüp satıyorum. Evli değilim. Hiç evlenmedim. Kimsem de yok. Yurtta büyüdüm, yetimler mektebinde. Babam çok eskiden öldü, annem kocaya gitti, biz ortada kaldık" ifadelerini kullandı.

Bekar olduğu için hiç kimsenin kendisine ev vermediğini anlatan Özkan, daha önce sokaklarda yaşadığını da kaydetti. Şu anda kiraladığı tek odada yaşadığını söyleyen Özkan, "Ev vermiyorlardı, sokaklarda yaşıyorduk. Bir adam ev verdi. 200 TL veriyorum aylık. Orada kalıyorum. Sokaklarda yatıp kalkıyordum ben. Bekar olduğum için ev vermiyorlardı. Örgü ihtiyacımı karşılamasa da dilenecek halimiz yok. Ne kazanırsak onu yiyeceğiz. Ben hayatta ondan bundan sadaka, filtre almadım. Kendim kazanırım kendim yerim. Az kazanırsam az yerim, çok kazanırsam çok yerim. Az kazandığımda da çok yediklerimin yerine sayarım" dedi.

Özkan’ı çıraklığından beri tanıdığını söyleyen esnaf Ahmet İstanbullu ise, "30 yıla yakın iplik sektöründeyim. Necip amcayı çıraklığımdan beri bilirim. Demetevler’de çıraklık yaptığım dükkandan beri Necip amca gelir bizden ip alırdı. Şapka örer satar. Sokaklarda yatıp kalktığını da duyardık. Bekar odalarında kalıyor. Kimsesi yok. At Pazarı’nda kalıyor. Yaklaşık iki yıl kadar bir ev bulmuştum. Orada hem konaklıyordu hem de bağ bahçe bakıyordu ama oralarda da gururundan kalamadı. Geldi burada yine tek başına örgüsünü örer, kimseye minnet etmez" dedi.

"Bütün insanlığımıza örnek bir insan Necip dede"

"Necip amca hayrına biri para vermeye kalksa almaz, gururludur" diyen İstanbullu, şunları kaydetti:

"İkramı karşılıksız hiçbir şekilde kabul etmez. Karşılığında bir şey verir. Hani derler ya fakir ama gururlu diye, aynen öyle. 65 aylığı alır bildiğim kadarıyla. 80 yaşındaki haliyle gençlere taş çıkartacak şekilde böyle uğraşır. Kendinden mağdur insanlara da yardımcı olur. Sokakta kağıt toplayan veya mağdur biri varsa gider ona üç beş para vermeye çalışır. Elinde bisküvisi varsa tutar ikisini ona verir. Necip amca böyle bir adam. Çok da mağdur. Şu an eli ayağı tutuyor. Yarın eli ayağı tutmadığında nasıl olur, ne yapar bilmiyorum. 65 aylığı dedikleri insana bir hafta yetmez zaten. Bu adam burada günde bir tane, iki tane o tığla şapka örecek de hayatını daim edecek. Çevreden üstten baştan da toplayıp bazen getiririz ona. Kabul etmemezlik yapar ama biz burada ’Necip dede sen al hallet’ diyerek zorla aldırırız. Geçen Ramazan’da kimseden fitre, zekat kabul ettiremedik. O kadar gurur var. İki gündür gelmiyordu, bugün geldi. Gözleri torba torba şişmiş. Gece oturuyor, oturduğu yerden tığla örüyor. Şimdi gençler öremiyor. Günde bildiğim kadarıyla rahatsız olmadığı zaman iki tane şapka örer. İki şapkayı satacağı 20-30 TL para. Onun içinden iplik parası da çıkacak. İpliğin parasını almamaya kalksan mümkün değil. Sattığım malı etiket fiyatından almaya çalışır. ’Necip dede maliyetini ver, biz senden kar istemiyoruz’ diyoruz. Yok, burası neyle ayakta duracak diyor. Böyle bir insan. Bütün insanlığımıza örnek bir insan Necip dede. Cumhuriyet tarihinin eski dedeleri gibi. Son örnek artık. Kimseye minnet etmeden ayakta durmaya çalışan bir insan."