Türk Medeni kanunu Madde 170 , Karar başlığı altında, açılan boşanma davasının sonucunda, hakimin iki türlü karar verebileceğini düzenlemiştir. Madde 170 Boşanma sebebi ispatlanmış olursa, hakim boşanmaya veya ayrılığa karar verir. Dava yalnız ayrılığa ilişkinse, boşanmaya karar verilemez. Dava boşanmaya ilişkinse, ancak ortak hayatın yeniden kurulması olasılığı bulunduğu takdirde ayrılığa karar verilebilir.
Maddeyi incelediğimizde hakimin ayrılık kararını hangi durumlarda vereceği açıkça belirtilmiştir. Ayrılık kararı boşanma davasının sonucu olarak ta verilebilir. Sadece ayrılık davası da açılmışsa bu karar verilebilir. Ayrılık davası sık açılmadığı için fazla karşılan bir dava çeşidi değildir. Genelde ayrılık kararı boşanma davasında, Ortak hayatın kurulma olasılığı bulunduğu takdirde verilir.
Yani hakim, deliller doğrultusunda tarafların boşanmalarının, ileriye dönük pişmanlık yaratabileceğini, takdir ettiği durumlarda, bir süre tarafların ayrı yaşamalarına karar verir. Bu kararın amacı tarafların birbirleri olmadan, daha sağlıklı düşünebilmelerini sağlamak, Ayrılık süresince, duygu, düşünce ve davranışlarını bir daha gözden geçirmelerine olanak sağlamaktadır.
Madde 171 de ayrılık süresi düzenlenmiştir. ‘’Ayrılığa bir yıldan üç yıla kadar bir süre için karar verilebilir. Bu süre ayrılık kararının kesinleşmesiyle işlemeye başlar.’’
Maddeden de anlaşılacağı üzere, kanun, hakime, süre konusunda takdir yetkisi vermiştir. Fakat alt ve üst süre sınırlaması getirmiştir. Bir yıl ila üç yıl arasında, hakim , bu süreyi duruma göre belirleyebilir.
Bu süre bitince ayrılık durumu kendiliğinden sona erer. Taraflar ortak hayatı yeniden kuramamışlar ise , eşlerden her biri tekrar boşanma davası açabilir. Boşanma davası tekrar açıldığında ilk davadaki vakalar eğer ıspatlanmış ise, ayrılık süresi bittikten sonra açılan davada, göz önünde bulundurulur. Ayrıca ayrılık döneminde de ortaya çıkan durumlar göz önünde tutulur. Bu husus Medeni Kanun madde 172 de düzenlenmiştir.
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 2008/19472 Esas numaralı aşağıda ki kararında bu maddelere atıf yapılmıştır.
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2008/19472 E., 2010/1042 K.
AYRILIK KARARI , BOŞANMA, 4721 S. TÜRK MEDENİ KANUNU [ Madde 170
İçtihat Metni..: Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü.
Boşanmaya ilişkin davada, boşanma sebebi ispatlanmış olursa, ortak hayatın yeniden kurulması olasılığı bulunduğu takdirde hakim ayrılığa karar gerebilir (TMK m. 170/1-3). Dava, yalnız ayrılığa ilişkin ise, boşanmaya karar gerilemez (TMK m. 170/2). Şu halde, ayrılığa karar verilebilmesi için de boşanma sebebinin, mevcut ve sabit olması zorunludur.
Dava, boşanmaya ilişkindir. Davacı, evlilik birliğinin temelinden sarsıldığını gösterir nitelikte bir olguyu ortaya koyamamış, boşanma sebebini ispatlayamamıştır. Mahkemece de, taraflar arasında boşanmayı gerektirecek derecede bir geçimsizliğin bulunmadığı kabul edilmiştir. Öyleyse davanın reddi gerekirken, yetersiz gerekçe ile ayrılığa karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple (BOZULMASINA), bozma sebebine göre davalının diğer temyiz itirazlarının İncelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 20.01.2010 gününde oy birliğiyle karar verildi.
