Seçimden birkaç gün önce yazdığımız yazıda aynen şöyle demiştik:
“Bağımsız adayın çıkış şekli ve doğuracağı sorunlar, seçim sonrasında masaya yatırılmalıdır. Şimdiden konuşulmasında hiçbir yarar yok. Başka alternatif de yok.”
Yani Genel Başkanların bu seçimini eleştirmemiştik ki, daha sonra aleyhe kullanılmasın ve “İşte siz böyle yazıp çizdiniz, o yüzden seçimi kaybettik” diye bir “bahane” konusu olmasın.
Şimdi seçim yapılıp bittiğine göre konuşabiliriz.
Asıl konuya girmeden bir de şu hususa açıklık getirmek istiyoruz. Yazdıklarımızla Sayın Ekmelettin İhsanoğlu’nun kişisel hiçbir ilişkisi yoktur. Kendisinin saygın bir kişiliği vardır. Kendisine oy verdik ama Atatürkçü, demokratik, laik, çağdaş aday arayan bizlerin, Cumhurbaşkanı adayı da değildir.
Eğer kazansa idi çok da memnun ve mutlu olmayacaktık.
Şimdi soruyoruz.
Siz bu adayı nereden buldunuz.
Recep Tayyip Erdoğan’ın Başbakanlığını beğendiğini ifade eden, ailece görüştüğünü söyleyen; durgun, yorgun ve balmumu gibi hareketsiz ve yeteri kadar da çağdaş olmayan bu adayı nereden buldunuz.
Açık söylemek gerekir ki bu aday, Tayip Beyle ortak girecekleri bir seçimde; birinin Başbakan diğerinin Cumhurbaşkanı olması halinde, uyum içinde birlikte çalışmaya da çok uygundur.
Keşke; sapına kadar Atatürkçü, demokratik, laik bir aday bulsaydınız da varsın bu kadar da oy almasaydı.
Kaldı ki böyle bir adayın, çok daha fazla oy alacağına ve seçimi kazanacağına da inanıyoruz.
İşin kolayına kaçıp, suçu; “sandığa gitmeyen” seçmene atmayın. Sandığa gitmeyen seçmenin tamamı “çatı partilerinden” olmadığı gibi, çoğu demokratik yapıda seçmen olsa bile, bu seçmenleri sandığa götürecek adayı bulamayan ve heyecanı yaratamayan siyasilerde arayın.
Bir daha listeye giremeyip, milletvekili olamama korkusu ile Genel Başkanlarına sesini çıkaramayan vekiller kadar, bir takım hesaplarla kendi içlerinden “kerameti kendinden menkul” aday öneren vekiller de aynı derecede suçludurlar.
Kırk türlü bahane bulmadan gereğini yapın ve bırakıp gidin.
Hesap verin, HESAP…
