T.C.
YARGITAY
9. HUKUK DAİRESİ
E. 2016/34595
K. 2017/10392
T. 13.6.2017

* EMEKLİLİK FESİH BEYANI İLE İŞ SÖZLEŞMESİNİN FESHİ ( Emeklilikten Sonra Tekrar Aynı İşyerinde Çalışmaya Devam Ettiği Anlaşılmakla Emeklilik Fesih Beyanı İle İş Sözleşmesi Sona Erdiği/Faizin Emeklilik Tarihi İşverenin Kabulünde Bulunan 21.02.2011 Tarihinden Yürütülmesi Gerekirken 30.11.2010 Tarihinden İtibaren Yürütülmesinin Hatalı Olduğu )

* EMEKLİLİKTEN SONRA AYNI İŞYERİNDE ÇALIŞMAYA DEVAM EDİLMESİ ( Kıdem Tazminatı - Davacının 21.02.2011 Tarihinde 08 Kodu İle Emeklilik Nedeni İle İş Sözleşmesini Sona Erdirdiği Ancak Emeklilikten Sonra Tekrar Aynı İşyerinde Çalışmaya Devam Ettiği Anlaşılmakla Emeklilik Fesih Beyanı İle İş Sözleşmesi Sona Erdiği/Faizin Emeklilik Tarihi İşverenin Kabulünde Bulunan 21.02.2011 Tarihinden Yürütülmesi Gerekirken 30.11.2010 Tarihinden İtibaren Yürütülmesinin İsabetsiz Olacağı )

* KIDEM TAZMİNATI ( Davacının 21.02.2011 Tarihinde 08 Kodu İle Emeklilik Nedeni İle İş Sözleşmesini Sona Erdirdiği Ancak Emeklilikten Sonra Tekrar Aynı İşyerinde Çalışmaya Devam Ettiği Anlaşılmakla Emeklilik Fesih Beyanı İle İş Sözleşmesi Sona Erdiği/Faizin Emeklilik Tarihi İşverenin Kabulünde Bulunan 21.02.2011 Tarihinden Yürütülmesi Gerekirken 30.11.2010 Tarihinden İtibaren Yürütülmesinin Hatalı Olduğu )
1475/m.14

ÖZET : Davacı, kıdem tazminatı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti, izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Dosya içeriğine ve kayıtlara göre alt işverenler değişmesine rağmen davacının davalı Bakanlığa ait hastane işyerinde çalıştığı ve 21.02.2011 tarihinde 08 kodu ile emeklilik nedeni ile iş sözleşmesini sona erdirdiği, ancak emeklilikten sonra tekrar aynı işyerinde çalışmaya devam ettiği anlaşılmaktadır. Emeklilik fesih beyanı ile iş sözleşmesi sona ermiştir. Faizin emeklilik tarihi işverenin kabulünde bulunan 21.02.2011 tarihinden yürütülmesi gerekirken, 30.11.2010 tarihinden itibaren yürütülmesi hatalıdır.

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti, izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : 1. Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2. Dosya içeriğine ve kayıtlara göre alt işverenler değişmesine rağmen davacının davalı Bakanlığa ait hastane işyerinde çalıştığı ve 21.02.2011 tarihinde 08 kodu ile emeklilik nedeni ile iş sözleşmesini sona erdirdiği, ancak emeklilikten sonra tekrar aynı işyerinde çalışmaya devam ettiği anlaşılmaktadır. Emeklilik fesih beyanı ile iş sözleşmesi sona ermiştir. Kıdem tazminatının kabulü doğru ise de yıllık ücretli izin alacağının daha sonraki işe girişi yeni iş sözleşmesi olduğu halde iş sözleşmesi devam ettiği gerekçesi ile reddi hatalı ise de davacı temyizi bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Keza aynı şekilde kıdem tazminatının iş sözleşmesi 30.11.2010 tarihinde sona ermemesine rağmen kıdem tazminatının eksik hesaplanması davacı temyizi olmadığından bozma nedeni yapılmamış ise de davalı temyizi yönünden faizin emeklilik tarihi işverenin kabulünde bulunan 21.02.2011 tarihinden yürütülmesi gerekirken, 30.11.2010 tarihinden itibaren yürütülmesi hatalı olup, bozma sebebi isede bu hususun düzeltilmesi yeniden gerektirmediğinden kararın HMK.'un 370 ve geçici 3/2 maddesi yollaması ile HUMK'nun 436/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararda hüküm fıkrasının 2. bendinde yazılı olan;

“9.649,00 TL. net kıdem tazminatının fesih tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte” cümlesinin çıkarılarak, yerine

SONUÇ : “9.649,00 TL. net kıdem tazminatının fesih tarihi olan 21.02.2011 tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte” cümlesinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.06.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.