T.C.

Yargıtay

4. Ceza Dairesi

2002/28922 E., 2003/11966 K.

GÖREVLİ MEMURA SÖVMEK

STAJYER AVUKAT

765 S. TÜRK CEZA KANUNU (MÜLGA) [ Madde 266 ]
765 S. TÜRK CEZA KANUNU (MÜLGA) [ Madde 271 ]
765 S. TÜRK CEZA KANUNU (MÜLGA) [ Madde 456 ]
1136 S. AVUKATLIK KANUNU [ Madde 26 ]
1136 S. AVUKATLIK KANUNU [ Madde 57 ]

"İçtihat Metni"

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.

Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-1136 sayılı Avukatlık Yasasının 4667 sayılı Yasa ile değişik 26. maddesine göre, yanında staj yaptığı avukatın yazılı muvafakati ile ve onun gözetimi ve sorumluluğu altında Sulh Hukuk, Sulh Ceza ve icra Tetkik Mercii ile icra Müdürlüklerindeki işleri yürütebilmeleri olanaklı bulunan katılanlar Hakan ve Cihan'ın aynı Yasanın 57. maddesinin açık hükmü karşısında, yukarıda sayılan görevleri yaptıkları sırada, kendilerine karşı işlenen suçlarda Hakimlere karşı işlenen suçlara ilişkin hükümlerin uygulanması gerektiği gözetilmeden, sanık Feyzullah'ın TCY.nın 266/3. madde ve fıkrası yerine, aynı Yasanın 266/1. madde ve fıkrası ile, sanıklar Ahmet ve Mustafa'nın ise;

TCY.nın 456/4, 271. maddenin T. fıkrasının 3. cümlesi yerine, aynı Yasanın 456/4, 271 maddesinin 1. fıkrasının 1. cümlesi ite hükümler kurularak eksik ceza belirlenmesi,

2- Kabule göre; para cezaları belirlenirken hükümden sonra yürürlüğe giren ve TCY.nın 30. maddesini değiştiren 4806 sayılı Yasanın 1. maddesi hükmünün gözetilmesi zorunluluğu,

Bozmayı gerektirmiş ve katılanlar Hakan ve Cihat vekili ile sanıklar Feyzullah, Ahmet müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle (HÜKÜMLERİN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 2.12.2003 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.