Kıskanç avukatlar!

(Uzun süren bir telefon görüşmesinin ardından) - Ozan, öyle yarım saattir fısır fısır kiminle konuşuyordun? + Bir müvekkille, aşkım. Dosyası hakkında merak ettiği birkaç şey varmış da. - Akşam akşam kimmiş o müvekkil? + Yakın akraba sayılır bizim. - Kimmiş o?! + İzmir’deki büyük teyzemin kızı var ya hani. - Kazulet Hayriye? + Hah. Onun amcasının oğlu vardı bir de. - Ay, sidikli Ferman mı? + Yok yok. Onun küçük kardeşi Burhan. Hani bizim nikâha da gelen. - Hani şu anası-danasıyla on kişi gelip bir çeyrek altın takan, sonra da akşam yemekleri hapur hupur götürenler. + Evet evet. İşte o Burhan’ın baldızı çıt kırıldım Ferhunde’ydi beni arayan. - Hakikaten epey yakın bir akrabaymış! (Eşim Ayşegül’ün telefonda konuştuklarına kulak misafiri olarak) - Yarın yanına geliyorum öyleyse. ... - Yok, yok. Donunu çıkarıp alacağım, ofisimin başköşesine asacağım. + Ayşegüüüül, kiminle konuşuyorsun sen öyle! Kimin donu o?! - (Telefonu kapatıp) Bizim borçlu yaa bu. Ödemiyor borcunu. Bir de üstüne, “Canımı mı alacaksın” deyince, ben de öyle şey ettim. + Bir de elalemin borçlu, çulsuz adamıyla ha! (Sonrası: Ben seni ellerin olsun diye mi sevdim, 35’lik rakı, peynir, kavun) (Gece saat ikide yaptığım telefon görüşmesinin ardından yataktan kalkarken) + Ayşegül, benim çıkmam gerekiyor. - (Uyku sersemliğiyle) Ne oldu ki? + Benim müvekkil Belgin Hanım alkollü araba kullanırken çevirmeye yakalanmış. Ardından alkol kontrolü yapmak isteyen polislere küfretmiş. Nezarethanedeymiş şimdi. Benden yardım etmemi rica etti. - Başka? + Şimdilik o kadar. - (Tamamen ayılarak ve yüksek perdeden) Gecenin bir vakti elin sarhoş karısına göndereceğim seni haa? Yat uyu! + Herkesin hayatına kimse karışamaz. - (Kelimeler arasında iki saniye kadar es verip, üzerlerine basarak) Yat uyu! + (Tekrar yatağa girerken) Sabah erken kalkıp dinç kafayla o zaman... (Sakin geçen bir günün akşamı) - Ozan, ben Kenan Bey’in Karpuzkaldıran’daki gayrimenkulüyle ilgili açacağımız dava için pazartesi Antalya’ya gideceğim. Tapu araştırmaları, emlakçı görüşmeleri, dilekçe hazırlama falan, çarşambaya kadar orada kalacağım. + Tabii tabii. Gidin de Kenan İmirzalıoğlu Bey’le Karpuzkaldıran’da karpuzları kaldırın! - Ne diyorsun ya? + Ne araştıracaksan İstanbul’dan araştır diyorum. Ne o öyle Antalya’da kalmalar falan. (Sonrası: Neden saçların beyazlamış arkadaş, 35’lik rakı, peynir, kavun) (Beylikdüzü’nde balık yerken) + Bu levrek de güzel ama Şile’de yediğimiz daha iyiydi, değil mi Ayşegül? - Hangi yediğimiz? + Hani duruşmaya gitmiştik ya beraber. - Ben hiç Şile’de duruşmaya gitmedim. Sen kimlerle gittiysen artık! + Haa, şimdi hatırladım aşkım. Ablamla gitmiştim ben oraya, ablamla. - Hangi ablayla gittiysen! + Sen saçını mı kestirdin? - Ozaaaan! (Gelen bilmem kaçıncı mesaj sesinin ardından) + Ayşegül, yeter ya. Gece gece kaçıncı mesaj bu! - İstanbul Barosu gönderiyor. + Arkadaş, öyleyse bana niye gelmiyor bu mesajlar. Ben de bu baronun üyesi değil miyim yahu! - A Rh (+) kan aranıyormuş. Ticaret hukuku semineri varmış. Bir de bir avukatın cenazesi... + Kan veren çıkmadıysa demek ki, değil mi! (Sonrası: Kaderimin oyunu, -rakı kalmamış ya!-, Batsın bu dünya) (Telefon çalar çalmaz diğer odadan bağırarak) - Ozan, kim o arayan bu saatte? + Kim kim? - Arayan kim? + Hangi arayan? - Çıt kırıldım Ferhunde mi yine? + Ne alakası var yaa tontişim. ... + (Fısıltı halinde) Ferhunde Hanım, şimdi kapatmam gerekiyor. Ben sizi sonra arayacağım. Av. Ozan Gülhan, Hukukta Sol Tavır Derneği kurucu YK üyesi Kaynak: http://haber.sol.org.tr/blog/diren-terazi/av-ozan-gulhan/kiskanc-avukatlar-124325

Amerika'da 95 yıldır hukuk derslerinde okutulan ilginç olay: Tüylü avuç içi davası