Kadın Avukatların Mesleklerini İcra Ederken Karşılaştıkları Sorunlar, Depresyon Ve İş Tatmini

Daha az arzu edilen çalışma koşullarına ve engellenen kariyer gelişimlerine rağmen kadın avukatların kariyerleriyle ilgili olarak yapılan araştırmalarda erkek meslektaşlarıyla benzer memnuniyet oranlarına sahip olmaları dikkate değer bir durumdur. Kadın ve erkek avukatlar tarafından bildirilen karmaşık mesleki tatmin algoritmaları, onların depresif veya umutsuz duygularındaki daha belirgin bir farkı gizlemektedir. Mesleki kaygıların ve depresif duyguların sonuçlarıyla ilgili endişelerin açık bir şekilde ölçülmesi ve modellenmesi, aksi takdirde çok daha az belirgin olan, kadınların yasal uygulamaya karşı oldukça cinsiyetçi bir tepkisini ortaya koymaktadır. Kadınların mesleki şikâyetlerine, memnuniyetsizliklerini dışa vurarak ifade etmekten ziyade içselleştirilmiş umutsuzlukla yanıt vermeleri daha olası bir şekilde gözümüze çarpmaktadır. Başka bir ifadeyle kadın avukatların, mesleki sıkıntılarını dışa vurmaktan çok içlerine atmaya eğilimli oldukları gözlemlenmektedir.

21.yy.da kadınların hukuka ve diğer mesleklere erkekleri aşan sayılarda ve büyük mücadeleler sonucunda dâhil olmalarıyla birlikte deneyimleri hakkında nasıl hissettiklerine dair sorular sorma gereği doğmuştur. Araştırmalar gösteriyor ki; toplumsal ön yargılar neticesinde kadınların, avukatlığın müşteri tabanını büyük ölçüde genişletmeye yardımcı olacak çok sayıda alana girmiş olsalar dahi erkeklere nazaran daha düşük ücretlere ve tercih edilme oranlarına sahip oldukları ortaya konmaktadır (Hagan & Kay, 1995).

Kadınların yakaladıkları fırsatlar; geleneksel cinsiyet klişeleri, danışmanlara ve resmi olmayan destek ağlarına yetersiz erişim, esnek olmayan işyeri yapıları ve adalet sistemindeki diğer toplumsal cinsiyet yanlılığı biçimleri tarafından kısıtlanmaktadır (Schultz & Shaw, 2003). Bir başka araştırmadaysa, kadın avukatların yaklaşık dörtte birinin ve erkek avukatların yüzde 3'ünün meslekte ilerleme olasılığının erkekler için kadınlardan daha fazla olduğunu düşündüğünü belirtmektedir (Samborn, 2000). İlginçtir ki bir araştırma grubu, kadın ve erkek avukatların çalışmalarının özünden oldukça memnun olduklarını bildirerek anketlere ve görüşmelere yanıt verdiklerini paradoksal olarak göstermektedir (Chambers, 1989).

Kadın avukatların erkek avukatlara göre daha az memnuniyet göstermelerinin başlıca sebeplerinin iş ortamı ve terfi gibi belirli konular olduğuna dair kanıtlar göze çarpmaktadır [örneğin, (Dinovitzer & Garth, 2007)]. Ancak Yine de bulgular, hem erkek hem de kadın avukatlar arasındaki genel memnuniyet ifadelerinde çelişkilidir.

Bu farklılık analizinin, kadın avukatların mesleklerine yönelik karmaşık yönelimlerine ilişkin bir iç görü kaynağı olabileceğini savunuyoruz. Başka bir ifadeyle açıklamamız gerekirse; bu durum, kadın avukatların tamamının veya çoğunun işleriyle ilgili olarak ciddi şekilde depresyonda veya sıkıntıda olması şeklinde değil, daha sık görülen depresif veya umutsuz duygularının içselleştirilmesi şeklinde korunmasında saklıdır.

Bu makalede memnuniyetteki bu durum gözetilirken erkek ve kadın avukatlar arasında ortaya çıkan farkın, iş hayatındaki performans veya belirgin kriterler yerine; cinsiyet temelli olmasına ilişkin yaklaşımlardan faydalanarak hazırlanmasının, yıllardır paspasın altına süpürülen sorunların artık gün yüzüne çıkmasını sağlamak amacıyla tertipledik. Şüphesiz ki; Kocaeli Barosu Kadın Hakları Merkezinin ve Kocaeli Barosu Başkanı Sayın Bahar Gültekin Candemir’in kadın haklarına dair yürüttükleri samimi çalışmalar ve bu alanda farkındalık yaratmak isteyen biz ve bizim gibi meslektaşları cesaretlendiren yaklaşımlarının çalışmamızın hazırlanmasında oldukça büyük bir etkisi olmuştur.

Avukatlık mesleğinde cinsiyet ve işle ilgili duygular arasındaki bağlantıyı takip etmenin oldukça önemli olduğunu görüyoruz. İronik bir şekilde, Mills; kutsiyet yüklenmese dahi, 1950'lerin hukuk bürolarını "Hukuk Fabrikaları" olarak adlandırmaktadır, çalışanların ve ofislerin modern şirketin uygulamalarını abartılı bir şekilde taklit ettiğini savunmaktadır (Mills, 1956). Hukuk firmalarında ortaklık kararlarının zamanlaması, kadınların oğulları doğurma konusundaki karar verme süreçlerinde çok önemli bir zamanda geldiği ve bugün, korporatizm ve profesyonellik arasında, özellikle kadınların işleriyle ilgili ileriye dönük ve geçmişe yönelik duygularını etkilemesi muhtemel görünen özel bir konjonktür yarattığı gözlemlenmiştir [örneğin, (O’Brien, 2006) ve (Reichman & Sterling, 2002)]. Mezkûr araştırmanın araştırmanın görüşme aşamasındaki bir kadın avukat, bu konjonktürle yüzleşmesini şu şekilde özetlemiştir “Meslek, cinsiyete dayalı ayrımcılık yapmaya devam ediyor: kadınların ortaklık kurması daha zor ve genellikle ebeveyn olan bir kadın avukatın bir firmadaki statüsünü koruyabilmesinin tek yolu ebeveynlik sorumluluklarının önemini reddetmesidir.”

Bu makalenin temel dayanaklarından biri, modern avukatlıkta erkeklerin olduğu kadar kadınların da sıklıkla duyduğu memnuniyet duygularının, özellikle kariyer ve ebeveynlik gibi çelişen önceliklerle karşı karşıya kalan kadınlar için, kariyerlerine eşlik eden umutsuzluk ve depresyon duygularını gizleyebileceğidir. Memnuniyetsizlik duygularının sıklıkla dışa yansıtıldığı halde depresyon duygularının sıklıkla içe doğru yönlendirildiği gerçeği, kadın avukatların işleriyle ilgili duygularının neden sıklıkla yanlış yorumlandığını açıklamaya yardımcı olabilir.

Cinsiyetlere Dayalı ve Cinsiyetlerden Soyutlanmış

Kadın avukatların, mesleklerinin ilk yıllarından itibaren işlerinden ayrılmayı düşünmeleri ve daha sonra, erkeklerden daha yüksek oranlarda ayrılma oranına sahip olmaları, hukuk mesleğinde toplumsal cinsiyet konularında her şeyin yolunda gitmediğinin bir göstergesi olabilir; ancak aynı zamanda, kadınların işlerinden genel olarak memnuniyetleri sorulduğunda memnuniyetsiz olduklarını bildirmemeleri şaşırtıcı olmaya devam ediyor. (Mueller & Wallace, 1996), bir Kanada şehrinde avukatlık yapan avukatlar arasındaki bu paradoksun önemli bir analizini rapor etmektedir. Ortalama olarak, kadın avukatların erkek avukatlardan yılda yaklaşık 28.000 $ daha az kazandıklarını ve buna bağlı olarak ilerleme için daha az fırsat ve kaynak algıladıklarını bulmuşlardır. Yine de bu avukat örneğindeki kadınlar, iş tatmini raporlarında erkeklerden önemli ölçüde farklı değildir. Başka yerlerde olduğu gibi buradaki paradoks [örnek vermek gerekirse, (Varca, 1983)], çalışma koşulları göz önüne alındığında, erkek avukatlardan daha az tatmin olması gereken kadın avukatların, rapor edilen genel tatmin duygularında cinsiyetten ziyade genel olma eğiliminde olmalarıdır. Yukarıda belirttiğimiz (Mueller & Wallace, 1996) imzalı çalışma, kadın avukatların paradoksal memnuniyetini çeşitli ilgili faktörler açısından açıklamaya çalıştıkları için yararlı ve önemlidir.

Bunu yaparken ilk kayda değer bulgusu, manevi tatmin ve olumsuz duygulanım veya daha yaygın olarak anlaşıldığı üzere depresyon ölçümlerini içeren genel bir iş tatmini denklemini tahmin etmeyi içerir. Manevi tatmin ve depresyon, iş tatmini ile güçlü bir şekilde ilişkilidir, ancak bunun tersi yönde, motivasyonun artması ve depresyonun tatmini azaltması ile ilişkilidir. İş tatmini analizinde bu değişkenleri istatistiksel olarak hesaba katmak, cinsiyetin etkisini beklenmedik şekilde anlamlı kılmakta ve kadınların erkeklerden daha memnun olduklarını göstermektedir. İlgili makalede daha önce sunulan tanımlayıcı veriler, örneklemdeki kadın avukatların daha fazla “olumsuz etki”ye sahip olduğunu, erkeklerle benzer şekilde motive oldukları halde daha depresif veya umutsuz olduklarını doğrulamaktadır. Dolayısıyla bu bulgular, kadınların erkeklerden daha depresif olmasının etkisinin istatistiksel olarak ortadan kaldırıldığında, kalan etkinin kadın avukatların erkek avukatlara göre işlerinden daha fazla memnun olmaları olduğunu ima etmektedir. Mueller ve Wallace daha sonra iş tatmini denklemlerine bir dizi başka değişken ekler.

Bu değişkenler, işyeri ödüllerini ve iş koşullarına ilişkin algıları içerir. Yukarıda belirtildiği gibi, bu örneklemdeki erkekler kadınlara göre daha fazla ödül almakta ve iş koşullarını daha olumlu algılamaktadır. Bunlar ne zaman değişkenler genel iş tatmini analizine dâhil edildiğinde, Mueller ve Wallace, cinsiyetin iş tatmini üzerindeki etkisinin orijinal önemsiz düzeyine geri döner [bu konudaki bir başka çalışma için bkz. (Phelan, 1994)]. Dikkat edilmelidir ki, iş tatmininin daha spesifik bir sonuç ölçüsü olarak ücret tatminine kaydırıldığında, istatistiksel olarak önemsiz olmasa da cinsiyetin olumlu etkisinin azalmasıyla benzer bir sonuç modeli ortaya çıkacaktır (Witt & Nye, 1992). Sonunda, Mueller ve Wallace'ın analizlerine hangi belirli değişkenler dahil edilirse edilsin ve sonuçta ortaya çıkan toplumsal cinsiyet katsayılarının marjinal hareketlerinden bağımsız olarak, kadınların hiçbir zaman erkeklerden daha az memnun görünmediğini akılda tutmak muhtemelen en önemlisidir.

Mueller ve Wallace çalışmasının yeterince vurgulanmayan bir katkısı, olumsuz duygulanım veya depresyon ile iş tatmini arasında bulunan ters ilişkidir. Kadın ve erkek avukatlar arasındaki benzer iş tatmini düzeylerinin paradoksunun bir kısmı, depresyon ve iş tatmini arasındaki bu bağlantıyı içerir. Bu paradoksu anlamanın bir anahtarı, geleneksel uygulama ortamlarında kadın avukatların depresyonunun, bu duyguların iş tatminsizliğine ilişkin protestolar yoluyla dışa vurulması yerine, olumsuz duyguların içselleştirilmesini yansıtması olabilir. Eğer öyleyse, kadın ve erkek avukatlar arasında cinsiyet, depresyon ve bildirilen iş tatmini arasındaki ilişki hakkında daha fazla bilgi edinmemiz önemli olabilir. Asgari olarak, avukatlarla ilgili literatür, iş tatmini çalışmasına depresyon ölçütlerini kabul etmeli ve dahil etmelidir. Mueller ve Wallace'ın araştırmasında depresif duygulanım ve iş tatmini arasında bulunan güçlü ilişki göz önüne alındığında, bu değişkeni ölçmek ve hukukçularla ilgili literatüre metodolojik olarak dâhil etmemek, modelin yanlış belirlenmesini teşkil etmekte ve hukuk pratiğiyle bağlantılı önemli duyguları maskeleme riskini önemli ölçüde, özellikle kadınlar arasında, riske atmaktadır. Bu nedenle, günümüzde toplumsal cinsiyet ve hukuk pratiğine ilişkin en son ve başka türlü en sistematik çok değişkenli araştırma, cinsiyetin avukatların iş tatmini üzerinde önemli bir etkisi olmadığını bildirse de (Heinz & vd, 2005) daha fazla analiz yapılması gerekebilir.

Kathleen Hull tarafından derlenen Chicago avukat verilerinin “kendinden memnun kadın avukat paradoksu” üzerine analizi, özellikle vurguladığımız depresyonun bu potansiyel rolüne işaret etmemektedir (Hull, 1999); ancak iş tatminini bağımsız olmaktan ziyade bağımsız bir süreç olarak ele alma ihtiyacını ortaya koymaktadır. Bağımlı değişkenden daha fazladır. Ayrıca Hull, kadın avukatların işlerine yönelik tepkilerine dair daha kapsamlı bilgiler elde etmek için görüşmelere ve gözlemlere dayalı nitel araştırmaların gerekli olabileceğini öne sürüyor [ayrıca bu görüşü destekleyen başka yazarlar için bkz. (Dinovitzer & Garth, 2007)]. Hull'un analizinin belki de en önemli özelliği, işveren örgütlerinin özellikleri de dâhil olmak üzere yasal çalışmanın bağlamına ve içeriğine yönelttiği dikkattir. Chicago'da çalışan avukatlar arasında iş içeriğinden memnuniyet açısından önemli bir cinsiyet farkı bulamasa da, kadın avukatların çalıştıkları bağlamın özelliklerinden erkek avukatlara göre daha az memnun olduklarını bulmuştur. İş deneyimi bağlamına gösterilen bu dikkat oldukça önemli olabilir ve Hull ayrıca nedensel düzen konularının da dikkate alınması gerektiğini öne sürerken haklı olabilir. Bağlamın genel tatmin üzerindeki etkisine ilişkin özel bulguya rağmen, Hull genel tatmin göstergelerinde çok az zorlayıcı farklılık bulur ve o da "kendisinden memnun kadın avukat paradoksu"nun çözülmemiş olduğunu vurgular. Dikkati iş tatmininin ötesinde depresyon ya da umutsuzluk rolüne kaydırmak, kadın avukatların işlerine yönelik öznel yönelimlerini anlamada yeni olanaklar açar.

Belki de altı çizilmesi gereken en önemli noktalardan biri olan, erkeklerin hüsranlarını öfke ve saldırganlık yoluyla dışsallaştırma eğilimindeyken; bu durum tahakküme, depresyona veya umutsuzluğa yol açabilecek şekilde, erkeklere avantaj sağlayabilecek bir hayal kırıklığının içselleştirilmesini temsil ettiğini gözlemlememizi sağlamıştır. Yapılandırılmış hiyerarşik tahakküm bağlamlarında kadınlara karşı (Bateson, 2000), bu süreci tıpkı kontrollü saldırganlığın iyi askerler yapması gibi, hafif depresyon da itaatkâr eşler ve kızlar, sınırlı rollere boyun eğdirebilir.'' şeklinde yönetmelerinden kaynaklanmaktadır. Bu ilkel görüşün modern hayatta yeri kalmamasına rağmen neferleri varlıklarını sürdürmektedirler. Hagan ve Kay bu düşünce çizgisini evden işyerine ve kadınların avukatlık mesleğine dâhil oldukları ve meslekten ayrıldıkları zaman aralığında genişletiyor.

Avukatlık mesleğinin, yeni bir emek kaynağı ile müşteri tabanının genişlemesini kolaylaştırmak için kapılarını kadınlara geç de olsa açtığını savunarak, yani, hem çok çalışmaya hem de aynı anda azalan ilerleme beklentilerini kabul edecek kadar uyumlu olmaya gebe olmasına rağmen kadınlar tarafından tercih edildiğini belirtiyor. (Heinz & vd, 2005). Bu uyum, hem iş tatmininin cinsiyet eşitliği ifadeleriyle hem de depresyon belirtilerindeki cinsiyet eşitsizliği ile tutarlıdır. Yine bu perspektiften, kadın avukatların işleriyle ilgili hayal kırıklıkları, çalışma koşullarından duyulan memnuniyetsizliğin dışa vurulmuş ifadelerinden ziyade, içselleştirilmiş umutsuzluk veya depresyon belirtileri olarak ifade edilmektedir. Bu önemli anlamda, depresyon duyguları mesleki rıza için ödenen duygusal bir bedel olabilir (Chambers, 1989). Bu kabul edilemez yaklaşım kadının toplumdaki konumunun kuvvetlenmesiyle 21. yy.da temelinden çatlayarak yeni bir düzen inşa etmiştir. Bu inşa edilen yeni ve eşit kariyer planlaması ön gören düzen, mesleklerinin doğası gereği kadın avukatların ellerinde yükselmektedir.

Kocaeli Barosuna Kayıtlı Kadın Avukatlar Arasında Yapılan Çalışma

Araştırmamıza dayanak oluşturan anket, Kocaeli’de faaliyet yürüten kadın avukatların katılımıyla gerçekleşmiştir. Bu makalede analiz ettiğimiz veriler iki dalgalı bir anket çalışmasından gelmektedir. Elde etmiş olduğumuz verileri yayınlarken oldukça basite indirgeyerek en anlaşılır haliyle sizlere sunmaya çalıştık. Anketimize katılan ve özü makale olarak kaleme alınan yazımızın derlenerek hazırlanmasında emeği geçen herkese bu vesileyle teşekkür ederim.

Stajyerlerin ve 1-5 yıl arası kıdeme sahip avukatların (ankete katılanların %60’ına denk gelmektedir) avukatlık mesleğini seçmelerindeki nedenin insanı haklarını savunmak olduğu ilk olarak gözümüze çarpmaktadır. Kıdem yükseldikçe bu durum yerini bağımsız çalışma imkânına bırakmaktadır. İnsan haklarına dair artış gösteren farkındalık oranının kıdem ile ters bir ilişki içerisinde olmasının anketimizin kadın hakları merkezinin kıymetli üyeleri arasında yapılmasının bir tezahürü olabileceğinin de altının çizilmesi gerekmektedir.

Mesleği icra ederken kadın avukatların %12.5’inin adliye ve ofis dışında faaliyet yürütmesi, kadın avukatlara karşı mesleğin yaklaşımını ortaya koymaktadır. Geniş alan ve iş yelpazesine kadın avukatların ekseriyetle adliye ve ofis eksenine yönelmiş olmaları toplumun kadın avukatlara yüklemeye çalıştığı bir misyonu göz önüne sermektedir. Karakol, Geri Gönderme Merkezi, Göç İdaresi, işleri ve haciz vb. işlemler değerlendirildiğinde kadın avukatların ikinci plana atılmaya çalışıldığı gözlemlenmektedir. Ankete katılanların %87.5’inin psikolojik şiddete uğradığını belirtmesi ise açıkladığımız sonucu ispat eden bir neden olarak karşımıza çıkmaktadır. Ekseriyetle müstakbel veya halihazırda müvekkilleri olan kişiler tarafından psikolojik şiddetin zuhur ettiği anlaşılmaktadır. Durumu daha vahim kılan ise avukatlık mesleğini icra ederken fiziksel şiddete maruz kaldıklarını belirtenlerin oranının %5 olmasıdır. Bahsedilen durumlarla ilgili olarak ilgili makamların haberdar edilmesi halinde %20’lik bir kesin hiçbir şekilde geri dönüş almadıklarını, %72.5’lik kesim ise gerekli geri dönüşleri alamadıklarını belirtmişlerdir.

Her mesleğin doğasında olduğu gibi avukatlık mesleğinin de bu hizmetten faydalanan kişilere bir takım yükümlülükler getirmesi beklenmelidir. Bunlardan, doğal olarak, en bilineni avukatlık hizmeti karşılığında ön görülen ücrettir. %62.5’lik kısım, avukatlık mesleğini icra ederken hiçbir zaman hak ettikleri ücreti aldıklarını düşünmemektedir. %37.5’lik bir kesim ise mesleğin geleceğine dair hiç umut beslemediklerini belirtmiştir. İlk başta bu durumun maddi beklentilerin karşılanmamasının bir sonucu olduğu düşünülmesine rağmen bireysel görüşmelerden edindiğimiz bilgilere göre bu durumu tetikleyen asıl husus hukuk fakültelerinin ve kontenjanlarının kontrolsüzce artırılması olduğu anlaşılmaktadır.

Kadın avukatlar arasındaki mesleki dayanışmanın güçlenmesi için sosyal etkinlikler yapılmasının ne kadar faydalı olacağına dair sorumuza %85’lik kısım olumlu görüş bildirmiştir. Anketimizin, pandeminin etkilerinden arınarak normalleşme sürecine girdiğimiz şu günlerde yapılmasının böyle bir sonucun ortaya çıkmasına vesile olduğu açıktır.

Onca psikolojik veya fiziksel şiddete maruz kalmalarına, ilgili makamlardan gerekli dönüşleri alamamalarına, mesleğin geleceğine dair umut beslememelerine ve hak ettikleri ücreti alamamalarına rağmen; %32.5’lik kesim mesleklerini icra ederken manevi olarak tatmin olduklarını, %57.5’lik kesim ise mesleklerini sevdiklerini belirtmişlerdir. Bu durum hiç kuşkusuz ki geçmişte olduğu gibi bugün de Türk kadınının dirayetinin ve yıldırılamaz karakterinin bir sonucudur.

Av. Metehan ULUMAN

Kocaeli Barosu Kadın Hakları Merkezi Üyesi

Kaynakça

Bateson, C. (2000). Full Circles, Overlapping Lives: Culture and Generation in Transition. New York: Random House.

Chambers, D. (1989). Accommodation and Satisfaction: Women and Men Lawyers the Balance of Work and Family. Law and Social Inquiry, 251–87.

Dinovitzer, R., & Garth, B. G. (2007). Lawyer Satisfaction in the Process ofStructuring Legal Careers,. Law & Society Rev, 1–50.

Hagan, J., & Kay, F. (1995). Gender in Practice: A Study of Lawyers’ Lives. New York: Oxford Univ. Press.

Hagan, J., & Zatz, M. (1991). Gender and the Structural Transformation of Legal Practice. Law & Society Rev., 239–62.

Heinz, J., & vd. (2005). Urban Lawyers: The New Social Structure of the Bar. Chicago: Univ. of Chicago Press., 271.

Hull, K. (1999). The Paradox of the Contented Female Lawyer. Law & Society.

Mills, C. W. (1956). White Collar: The American Middle Class. New York: Oxford Univ.Press.

Mirowsky, J., & Ross, C. (1989). Social Causes of Psychological Distress. New York: Aldine de Gruyter.

Mueller, C., & Wallace, J. (1996). Justice and the Paradox of the Contented Female Worker. Social Psychology Q., 338–49.

O’Brien, T. (2006). Why Do So Few Women Reach the Top of Big Law Firms? The New York Times, 19, March, 81.

Phelan, J. (1994). The Paradox of the Contented Female Worker: An Assessment of Alternative Explanations. Social Psychology Q., 95–107.

Reichman, N. J., & Sterling, J. S. (2002). Recasting the Brass Ring: Deconstructing and Reconstructing Workplace Opportunities for Women Lawyers. Capital University Law Rev., 923–77.

Samborn, H. V. (2000). Higher Hurdles for Women. American Bar Association J., 86.

Schultz, U., & Shaw, G. (2003). Women in the World’s Legal Professions. Oxford,United Kingdom: Hart., 14.

Varca, P. (1983). Sex Differences in Job Satisfaction Revisited. Academy of Management J., 348–66.

Witt, A., & Nye, L. (1992). Gender and the Relationship Between Perceived Fairness of Pay or Promotion and Job Satisfaction. J. of Applied Psychology, 910–22.

Kadın Avukatların Mesleklerini İcra Ederken Karşılaştıkları Sorunlar, Depresyon Ve İş Tatmini

Belirli ve Muayyen Olmayan Artış Hükmünün TBK 344/1-2 ve TBK 345/3 Kapsamında Değerlendirilmesi

Hukukçu (!) Kibri

İMAR BARIŞI 2024 - YAPI KAYIT BELGESİ HAKKINDAKİ TEKLİFİN HUKUKİ DEĞERLENDİRİLMESİ

İŞ SÖZLEŞMESİNİ FESHEDEN TARAFIN BİLDİRİM SÜRELERİNE UYMAKSIZIN İŞ SÖZLEŞMESİNİ SONA ERDİRMESİ AKABİNDE MEYDANA GELEN HUKUKİ NETİCELER

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı İtirazında Tebliğname ile Bağlı mıdır?

Kamu İhale Sözleşmesinin İdare Tarafından İmzalanmaması Halinde Uğranılan Zararın Tazmini İstenebilir mi?

BELİRLİ SÜRELİ İŞ SÖZLEŞMESİNİ SONA ERDİREN HALLER VE SONA ERMENİN HUKUKİ SONUÇLARI

Fiziki Takibin Hukuka Uygunluk Şartları

Hukuk Devleti Sosyal Teorisi (Social Theory of The Rule of Law)

Kolluk Elkoyulan Araçları Kullanabilir mi?