T.C.

Yargıtay

1. Ceza Dairesi

2024/5714 E., 2025/2564 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/1220 değişik iş
İNCELEME KONUSU KARAR: İtirazın kabulüne
KANUN YARARINA BOZMA YOLUNA BAŞVURAN: Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: İlgili kararın kanun yararına bozulması

Kasten öldürme, 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun'a muhalefet ve genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçlarından Yalvaç Ağır Ceza Mahkemesinin 27.03.2017 tarihli ve 2017/103 değişik iş sayılı kararıyla 25 yıl 15 ay hapis cezasına hükümlü ...'ün, bu cezasının infazı sırasında, hükümlünün iyi halli olduğuna ve 20.10.2023 tarihi itibariyle denetimli serbestliğe ayrılmasının uygun bulunduğuna ilişkin Isparta Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanığının 17.10.2023 tarihli ve 2023/2895 sayılı kararını müteakip, hükümlünün 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 105/A-1 maddesi gereğince cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infaz edilmesine dair Isparta İnfaz Hâkimliğinin 18.10.2023 tarihli ve 2023/5025 Esas, 2023/5024 Karar sayılı kararını takiben, Isparta Cumhuriyet Başsavcılığınca hükümlünün infaz ettiği kasten öldürme suçunun 5275 sayılı Kanun'un Geçici 6/1. maddesinde yer alan istisnai suç arasında yer aldığından denetimli serbestlik tedbiri süresi ile ilgili tereddüt oluştuğu gerekçesi ile denetimli serbestlik tedbiri hususunda yeniden karar verilmesi talebinin kabulü ile Isparta İnfaz Hâkimliğinin 18.10.2023 tarihli kararının kaldırılması ile hükümlünün açık ceza infaz kurumuna gönderilmesine ilişkin Isparta

İnfaz Hâkimliğinin 24.10.2023 tarihli ve 2023/5025 Esas, 2023/5024 Karar sayılı ek kararına karşı Isparta Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan itirazın kabulü ile Isparta İnfaz Hâkimliğinin 24.10.2023 tarihli ek kararının kaldırılmasına, Isparta İnfaz Hâkimliğinin 18.10.2023 tarihli kararının aynen infazına dair mercii Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 31.10.2023 tarihli ve 2023/1220 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;

Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 03.07.2024 tarihli ve 94660652-105-32-29855-2023-Kyb sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 19.07.2024 tarihli ve 2024/75408 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü;

I. İSTEM

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 19.07.2024 tarihli ve 2024/75408 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
"5275 sayılı Kanun'un 105/A maddesinde yer alan "(1) (Değişik:14/4/2020-7242/46 md.) Hükümlülerin dış dünyaya uyumlarını sağlamak, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini ve güçlendirmelerini temin etmek amacıyla, açık ceza infaz kurumunda veya çocuk eğitimevinde bulunan ve koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak, hükmün infazına ilişkin işlemleri yapan Cumhuriyet başsavcılığının bulunduğu yer infaz hâkimi tarafından karar verilebilir." şeklindeki düzenleme,

5275 sayılı Kanun'un Geçici 6/1. maddesinde yer alan "1) 30/3/2020 tarihine kadar işlenen suçlar bakımından; 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun kasten öldürme suçları (madde 81, 82 ve 83), üstsoya, altsoya, eşe veya kardeşe ya da beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı işlenen kasten yaralama ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçları, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçu (madde 87, fıkra iki, bent d), işkence suçu (madde 94 ve 95), eziyet suçu (madde 96), cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar (madde 102, 103, 104 ve 105), özel hayata ve hayatın gizli alanına karşı suçlar (madde 132, 133, 134, 135, 136, 137 ve 138), uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçu (madde 188) ve İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar hariç olmak üzere, 105/A maddesinin birinci fıkrasında yer alan “bir yıl”lık süre, “üç yıl” olarak uygulanır." şeklindeki düzenleme ile 5275 sayılı Kanun'un Geçici 10/2. maddesinde ''31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir. '' şeklindeki düzenleme nazara alındığında,

Dosya kapsamına göre, hükümlünün, 13.07.2012 tarihinde işlemiş olduğu kasten öldürme suçundan Yalvaç Ağır Ceza Mahkemesinin 08.05.2014 tarihli ve 2013/3 Esas, 2014/16 Karar sayılı kararı ile 25 yıl hapis cezasına mahkum olduğu, yine 13.06.2008 tarihinde işlemiş olduğu ruhsatsız ateşli silahlarla mermileri satın alma, veya taşıma veya bulundurma ile korku, kaygı veya panik yaratabilecek tarzda silahla ateş etme suçlarından Yalvaç Asliye Ceza Mahkemesinin 31.01.2017 tarihli ve 2016/620 Esas, 2017/77 Karar sayılı kararı ile toplam 15 ay hapis cezasına mahkum olduğu, Isparta Cumhuriyet Başsavcılığının 19.08.2022 tarihli ve 2016/7-2669 sayılı müddetnamesine göre hükümlünün 15.11.2016 tarihinde cezasını infaz etmek üzere ceza infaz kurumuna girdiği, şartla tahliye tarihinin 20.10.2029, hakederek tahliye tarihinin 30.09.2038 olduğu, hükümlünün 20.10.2022 tarihi itibari ile Açık Ceza İnfaz Kurumundan covid-19 salgın hastalığı nedeni ile izne ayrıldığı ve izin bitimi olan 31.07.2023 tarihinden itibaren on beş gün içinde infaz kurumuna döndüğü,

Isparta İnfaz Hâkimliğinin 18.10.2023 tarihli ve 2023/5025 Esas, 2023/5024 Karar sayılı kararı ile 5275 sayılı Kanun'un 105/A-1 maddesi uyarınca şartla tahliye tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik uygulanarak infazına karar verildiği, hükümlünün infaz ettiği ilamın 5275 sayılı Kanun'un geçici 6. maddesi kapsamında yer alan istisnai suçlardan olması nedeni ile denetim süresi gelmediğinden kararın yeniden değerlendirilmesi talebi üzerine Isparta İnfaz Hâkimliğinin 24.10.2023 tarihli ve 2023/5025 Esas, 2023/5024 Karar sayılı ek kararı ile hükümlünün koşullu salıverilmesine 6 yıldan fazla süre kaldığı gerekçesiyle 20.10.2023 tarihi itibari ile denetime ayrılmasına ilişkin olan 18.10.2023 tarihli kararın kaldırılmasına ve hükümlünün açık ceza infaz kurumuna gönderilmesine karar verildiği,

5275 sayılı Kanun'un Geçici 10/2. maddesinden yararlanılabilmesi için 31.07.2023 tarihinden itibaren şartla tahliye tarihine 6 (5+1) yıl kalması gerektiği, anılan düzenlemenin geçici nitelikte olduğu ve 31.07.2023 tarihinden sonra düzenlemenin uygulanamayacağı cihetle, hükümlünün koşullu salıverilme tarihinin 20.10.2029 olduğu, 31.07.2023 tarihi itibari ile şartla salıverilme tarihine 6 yıl 2 ay 20 gün kaldığı, 31.07.2023 tarihi itibari ile 5275 sayılı Kanun'un Geçici 10/2. maddesi uyarınca aranan şartları taşımadığından denetimli serbestlik tedbiri hükümlerinden yararlanamadığı anlaşılmakla, hükümlünün ancak 5275 sayılı Kanun'un 105/A-1 maddesi gereğince şartla tahliye tarihine 1 yıl kala denetimli serbestlik tedbirinden faydalanabileceği gözetilmeden, itirazın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmemiştir."

Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE

1. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin, (1), (2) ve (3) üncü fıkraları;
(1) Hâkim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümde hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini, yasal nedenlerini belirterek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirir.

(2) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, bu nedenleri aynen yazarak karar veya hükmün bozulması istemini içeren yazısını Yargıtayın ilgili ceza dairesine verir.

(3) Yargıtayın ceza dairesi ileri sürülen nedenleri yerinde görürse, karar veya hükmü kanun yararına bozar.

2. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 6 ncı maddesinin (1) nci fıkrası;
Geçici Madde 6 – (Ek: 15/8/2016-KHK-671/32 md.; Değiştirilerek kabul: 9/11/2016-6757/28 md.) (Değişik:14/4/2020-7242/52 md.)
(1) 30/3/2020 tarihine kadar işlenen suçlar bakımından; 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun kasten öldürme suçları (madde 81, 82 ve 83), üstsoya, altsoya, eşe veya kardeşe ya da beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı işlenen kasten yaralama ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçları, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçu (madde 87, fıkra iki, bent d), işkence suçu (madde 94 ve 95), eziyet suçu (madde 96), cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar (madde 102, 103, 104 ve 105), özel hayata ve hayatın gizli alanına karşı suçlar (madde 132, 133, 134, 135, 136, 137 ve 138), uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçu (madde 188) ve İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar hariç olmak üzere, 105/A maddesinin birinci fıkrasında yer alan “bir yıl”lık süre, “üç yıl” olarak uygulanır.

3. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 10 uncu maddesinin (2) nci fıkrası;
Geçici Madde 10- (Ek: 14/7/2023-7456/15 md.)

(2) 31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir.

Şeklinde düzenlenmiştir.

4. Hükümlünün, kasten öldüreme, genel güvenliği kasten tehlikeye sokmak ve 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçlarından almış olduğu 25 yıl 15 ay hapis cezasının infazı amacıyla Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 19.08.2022 tarihli ve 2016/7-2669 sayılı müddetnameye göre, cezasının infazına 15.11.2016 tarihinde Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başlandığı, şartla tahliye tarihinin 20.10.2029, bihakkın tahliye tarihinin ise 30.09.2038 olarak belirlendiği, Açık Ceza İnfaz Kurumuna ayrılmasına karar verilen hükümlünün 20.10.2022 tarihinde 5275 sayılı Kanun'un Geçici 9. maddesi gereğince Covid-19 iznine çıkarıldığı anlaşılmaktadır.

5. 5275 sayılı Kanun'un geçici 10/1. maddesinde yer alan, "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan hükümlüler, izin bitimini takip eden onbeş gün içinde infaz işlemlerinin devam ettiği kurumlara dönmek zorundadır." şeklindeki düzenleme uyarınca izin bitiminde Açık Ceza İnfaz Kurumuna döndüğü ve 16.10.2023 tarihli dilekçesi ile denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle cezasının infaz edilmesine karar verilmesini istediğini bildirmiştir.

6. Hükümlünün infaza konu içtimalı cezaları arasında kasten öldürme suçundan almış olduğu hapis cezası olup, kasten öldürme suçunun 5237 sayılı Kanun’un 81 inci maddesinde düzenlenen ve 7242 sayılı Kanun’un 52 nci maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun’un geçici 6 ncı maddesinde sayılan istisna suçlardan olması nedeniyle, şartla tahliye tarihine bir yıl kala cezanın denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazı usulünden yararlanmasının mümkün olduğu görülmektedir.

7. Açık Ceza İnfaz Kurumuna ayrılmasına karar verilen, şartla tahliye tarihi 20.10.2029 olan ve denetimli serbestlikten şartla tahliye tarihine ancak bir yıl kala yararlanması mümkün olan hükümlünün, 7456 sayılı Kanun’un 15 inci maddesi ile 5275 sayılı Kanun’a eklenen geçici 10 uncu maddenin ikinci fıkrasında yer alan, "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir." hükmüne göre hukuki durumu değerlendirildiğinde, bu madde hükmünün geçici bir düzenleme olduğu ve maddede kabul edilen tarih itibariyle öngörülen şartları taşıyan hükümlüler ile ilgili sınırlı bir uygulama alanının olduğu dikkate alınarak hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekmektedir.

8. 5275 sayılı Kanun'un geçici 10 uncu maddesinin ikinci fıkra hükmünün uygulanabilmesi için aranan şartlara baktığımızda, 31.07.2023 tarihi itibariyle hükümlünün Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunması, cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl yada daha az süre kalması şartlarının birlikte gerçekleşmesi halinde şartla tahliye tarihine kadar olan cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, hükümlünün talebi aranmaksızın İnfaz hakimliğince karar verilebileceği anlaşılmaktadır, hükümlünün covid 19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunma şartının gerçekleşmesine rağmen 31.07.2023 tarihi itibariyle cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıldan daha fazla bir süre olması nedeniyle bu madde hükmünden yararlanmasının mümkün olmadığı anlaşılmakla, hükümlünün denetimli serbestlikten yararlanma şartları oluşmadığından talebinin reddine dair İnfaz hakimliğince verilen karara karşı yapılan itirazın reddi yerine kabulüne dair itiraz merciince verilen karar Kanun’a aykırı olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görülmüştür.

III. KARAR
1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,

2. Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 31.10.2023 tarihli ve 2023/1220 değişik iş sayılı kararın 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

27.03.2025 tarihinde karar verildi.

---

T.C.

Yargıtay

1. Ceza Dairesi

2024/7700 E., 2025/2801 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/1229 değişik iş
İNCELEME KONUSU KARAR : İtirazın kabulüne
KANUN YARARINA BOZMA
YOLUNA BAŞVURAN : Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : İlgili kararın kanun yararına bozulması

Nitelikli dolandırıcılık, hükümlü veya tutuklunun kaçması, iftira, sahte banka veya kredi kartı kullanmak suretiyle yarar sağlama, kasten öldürme ve resmi belgede sahtecilik suçlarından Burdur İnfaz Hâkimliğinin 20.05.2022 tarihli ve 2022/1574 değişik iş sayılı kararıyla 15 yıl 27 ay 35 gün hapis cezasına hükümlü ...'ın, bu cezasının infazı sırasında, hükümlünün iyi halli olduğuna ve 7456 sayılı Kanun'un 15. maddesiyle 5275 sayılı Kanun'a eklenen geçici 10/2. maddesi kapsamında 12.10.2023 tarihi itibariyle denetimli serbestliğe ayrılmasının uygun bulunduğuna ilişkin Isparta Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanığının 03.10.2023 tarihli ve 2023/2655 sayılı kararını müteakip, hükümlünün 12.10.2023 tarihinden itibaren cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infaz edilmesine dair Isparta İnfaz Hâkimliğinin 09.10.2023 tarihli ve 2023/4876 Esas, 2023/4877 Karar sayılı kararını takiben, Isparta Cumhuriyet Başsavcılığınca denetimli serbestlik tedbiri süresi ile ilgili tereddüt oluştuğu gerekçesi ile denetimli serbestlik tedbirinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunda karar verilmesi yönündeki talebinin kabulü ile Isparta İnfaz Hâkimliğinin 09.10.2023 tarihli kararının kaldırılması ile

hükümlünün açık ceza infaz kurumuna gönderilmesine ilişkin Isparta İnfaz Hâkimliğinin 26.10.2023 tarihli ve 2023/4876 Esas, 2023/4877 Karar sayılı ek kararına karşı Isparta Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yapılan itirazın kabulü ile Isparta İnfaz Hâkimliğinin 26.10.2023 tarihli ek kararının kaldırılmasına, Isparta İnfaz Hâkimliğinin 09.10.2023 tarihli kararının aynen infazına dair mercii Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.11.2023 tarihli ve 2023/1229 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;

Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 04.11.2024 tarihli ve 94660652-105-32-3640-2024-Kyb sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 29.11.2024 tarihli ve 2024/112972 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü;

I. İSTEM

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 29.11.2024 tarihli ve 2024/112972 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
"İnfaza ilişkin hususların kazanılmış hak oluşturmayacağı gözetilerek yapılan incelemede;

5275 sayılı Kanun'un 105/A maddesinde yer alan "(1) (Değişik:14/4/2020-7242/46 md.) Hükümlülerin dış dünyaya uyumlarını sağlamak, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini ve güçlendirmelerini temin etmek amacıyla, açık ceza infaz kurumunda veya çocuk eğitimevinde bulunan ve koşullu salıverilmesine bir yıl veya daha az süre kalan iyi hâlli hükümlülerin talebi hâlinde, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, ceza infaz kurumu idaresince hazırlanan değerlendirme raporu dikkate alınarak, hükmün infazına ilişkin işlemleri yapan Cumhuriyet başsavcılığının bulunduğu yer infaz hâkimi tarafından karar verilebilir." şeklindeki düzenleme,
5275 sayılı Kanun'un Geçici 6/1. maddesinde yer alan "1) 30/3/2020 tarihine kadar işlenen suçlar bakımından; 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun kasten öldürme suçları (madde 81, 82 ve 83), üstsoya, altsoya, eşe veya kardeşe ya da beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı işlenen kasten yaralama ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçları, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçu (madde 87, fıkra iki, bent d), işkence suçu (madde 94 ve 95), eziyet suçu (madde 96), cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar (madde 102, 103, 104 ve 105), özel hayata ve hayatın gizli alanına karşı suçlar (madde 132, 133, 134, 135, 136, 137 ve 138), uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçu (madde 188) ve İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar hariç olmak üzere, 105/A maddesinin birinci fıkrasında yer alan “bir yıl”lık süre, “üç yıl” olarak uygulanır." şeklindeki düzenleme ile 5275 sayılı Kanun'un Geçici 10/2. maddesinde ''31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir. '' şeklinde düzenleme nazara alındığında,

5275 sayılı Kanun'un Geçici 10/2. maddesinden yararlanılabilmesi için 31.07.2023 tarihinden itibaren şartla tahliye tarihine 6 (5+1) yıl kalması gerektiği, anılan düzenlemenin geçici nitelikte olduğu ve 31.07.2023 tarihinden sonra düzenlemenin uygulanamayacağı cihetle, hükümlünün koşullu salıverilme tarihinin 12.10.2029 olduğu, 31.07.2023 tarihi itibari ile şartla salıverilme tarihine 6 yıl 2 ay 15 gün kaldığı, 31.07.2023 tarihi itibari ile 5275 sayılı Kanun'un Geçici 10/2. maddesi uyarınca aranan şartları taşımadığından denetimli serbestlik tedbiri hükümlerinden yararlanamadığı anlaşılmakla, hükümlünün ancak 5275 sayılı Kanun'un 105/A-1 maddesi gereğince şartla tahliye tarihine 1 yıl kala denetimli serbestlik tedbirinden faydalanabileceği gözetilmeden, itirazın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmemiştir."

Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE

1. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin, (1), (2) ve (3) üncü fıkraları;

(1) Hâkim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümde hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini, yasal nedenlerini belirterek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirir.

(2) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, bu nedenleri aynen yazarak karar veya hükmün bozulması istemini içeren yazısını Yargıtayın ilgili ceza dairesine verir.

(3) Yargıtayın ceza dairesi ileri sürülen nedenleri yerinde görürse, karar veya hükmü kanun yararına bozar.

2. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 6 ncı maddesinin (1) nci fıkrası;
Geçici Madde 6 – (Ek: 15/8/2016-KHK-671/32 md.; Değiştirilerek kabul: 9/11/2016-6757/28 md.) (Değişik:14/4/2020-7242/52 md.)
(1) 30/3/2020 tarihine kadar işlenen suçlar bakımından; 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun kasten öldürme suçları (madde 81, 82 ve 83), üstsoya, altsoya, eşe veya kardeşe ya da beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kişiye karşı işlenen kasten yaralama ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçları, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçu (madde 87, fıkra iki, bent d), işkence suçu (madde 94 ve 95), eziyet suçu (madde 96), cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlar (madde 102, 103, 104 ve 105), özel hayata ve hayatın gizli alanına karşı suçlar (madde 132, 133, 134, 135, 136, 137 ve 138), uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçu (madde 188) ve İkinci Kitap Dördüncü Kısım Dördüncü, Beşinci, Altıncı ve Yedinci Bölümünde tanımlanan suçlar ile 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu kapsamına giren suçlar hariç olmak üzere, 105/A maddesinin birinci fıkrasında yer alan “bir yıl”lık süre, “üç yıl” olarak uygulanır.

3. 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 10 uncu maddesinin (2) nci fıkrası;
Geçici Madde 10- (Ek: 14/7/2023-7456/15 md.)
(2) 31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir.
Şeklinde düzenlenmiştir.

4. Hükümlünün, kasten öldürme, nitelikli dolandırıcılık, hükümlü veya tutuklunun kaçması, iftira, sahte banka veya kredi kartı kullanmak suretiyle yarar sağlama ve resmi belgede sahtecilik suçlarından almış olduğu 15 yıl 27 ay 35 gün hapis cezasının infazı amacıyla Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 16.08.2022 tarihli ve 2022/7-1833 sayılı müddetnameye göre, cezasının infazına 04.07.2022 tarihinde başlandığı, şartla tahliye tarihinin 12.10.2029, bihakkın tahliye tarihinin ise 07.03.2037 olarak belirlendiği, Açık Ceza İnfaz Kurumuna ayrılmasına karar verilen hükümlünün 5275 sayılı Kanun'un Geçici 9. maddesi gereğince Covid-19 iznine çıkarıldığı anlaşılmaktadır.

5. 5275 sayılı Kanun'un geçici 10/1. maddesinde yer alan, "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan hükümlüler, izin bitimini takip eden onbeş gün içinde infaz işlemlerinin devam ettiği kurumlara dönmek zorundadır." şeklindeki düzenleme uyarınca izin bitiminde Açık Ceza İnfaz Kurumuna döndüğü ve 21.09.2023 tarihli dilekçesi ile denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle cezasının infaz edilmesine karar verilmesini istediğini bildirmiştir.

6. Hükümlünün infaza konu içtimalı cezaları arasında kasten öldürme suçundan almış olduğu hapis cezası olup, kasten öldürme suçunun 5237 sayılı Kanun’un 81 inci maddesinde düzenlenen ve 7242 sayılı Kanun’un 52 nci maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun’un geçici 6 ncı maddesinde sayılan istisna suçlardan olması nedeniyle, şartla tahliye tarihine bir yıl kala denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle cezanın infazı usulünden yararlanmasının mümkün olduğu görülmektedir.

7. Açık Ceza İnfaz Kurumuna ayrılmasına karar verilen, şartla tahliye tarihi 12.10.2029 olan ve denetimli serbestlikten şartla tahliye tarihine ancak bir yıl kala yararlanması mümkün olan hükümlünün, 7456 sayılı Kanun’un 15 inci maddesi ile 5275 sayılı Kanun’a eklenen geçici 10 uncu maddenin ikinci fıkrasında yer alan, " 31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir." hükmüne göre hukuki durumu değerlendirildiğinde, bu madde hükmünün geçici bir düzenleme olduğu ve maddede kabul edilen tarih itibariyle öngörülen şartları taşıyan hükümlüler ile ilgili sınırlı bir uygulama alanının olduğu dikkate alınarak hukuki durumunun belirlenmesi gerekmektedir.

8. 5275 sayılı Kanun'un geçici 10 uncu maddesinin ikinci fıkra hükmünün uygulanabilmesi için aranan şartlara baktığımızda, 31.07.2023 tarihi itibariyle hükümlünün Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunması, cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl yada daha az süre kalması şartlarının birlikte gerçekleşmesi halinde şartla tahliye tarihine kadar olan cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, hükümlünün talebi aranmaksızın İnfaz hakimliğince karar verilebileceği anlaşılmaktadır, hükümlünün covid 19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunma şartının gerçekleşmesine rağmen 31.07.2023 tarihi itibariyle cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıldan daha fazla bir süre olması nedeniyle bu madde hükmünden yararlanmasının mümkün olmadığı anlaşılmakla, hükümlünün denetimli serbestlikten yararlanma şartları oluşmadığından talebinin reddine dair İnfaz hakimliğince verilen karara karşı yapılan itirazın reddi yerine kabulüne dair itiraz merciince verilen karar Kanun’a aykırı olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görülmüştür.

III. KARAR

1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,

2. Isparta 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 01.11.2023 tarihli ve 2023/1229 değişik iş sayılı kararın 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.04.2025 tarihinde karar verildi.