İlki ve daha genel olarak uygulananı;
Taşıyıcı annenin, ebeveyn olmak isteyen çiftteki kadının veya bir başka yumurta donörünün yumurtası ile hamile olduğu model,
İkincisi ise;
Taşıyıcı annenin, kendi yumurtasının kullanıldığı ve taşıyıcı annenin aynı zamanda biyolojik anne olduğu model.
Taşıyıcı annelik genel olarak, çocuk sahibi olmak isteyen ancak sağlık sebeplerinden ötürü bunu gerçekleştiremeyen kişilerin seçtiği bir yöntemdir.
İlk olarak 1986 yılında ABD'de uygulanmıştır.
Türkiye’deki Durum
Taşıyıcı annelik yöntemi, Türkiye'de kanunen yasaktır, Türk Medeni Kanunu’nda ise düzenlenmemiştir.
Türk Hukukunda, Roma Hukukundaki “mater semper carta es” “anne her zaman bellidir” prensibi benimsenmiştir.
Türkiye Kanunlarına göre, doğan çocuğun soy bağı tartışmasız bir şekilde doğumu gerçekleştiren kadına bağlıdır.
Doğum sonrası çocuk tarafından soy bağının reddi, Türkiye'de hukuken mümkün değildir.
Reşit olduktan sonra bile biyolojik ailesini tespit eden bir kişi, kendini doğuran kişiyi annelikten reddedemez.
Üremeye Yardımcı Tedavi Uygulamaları ve Üremeye Yardımcı Tedavi Merkezleri Hakkında Yönetmelik
Sadece anne adayının yumurtası ile kocanın spermi çeşitli yöntemlerle döllenerek anne adayının rahmine transfer edilebilir.
Suni döllenme tedavisi uygulanacak olanların evli çift olmaları gerekir ve sadece kendilerine ait üreme hücreleri kullanılabilir.
Aynı yönetmeliğe göre;
Yumurta ve sperm gibi biyolojik maddelerin alım ve satımları yasaktır.
Bunun gibi işlemleri gerçekleştirdiği tespit edilen sağlık kuruluşlarının faaliyetleri, Sağlık Bakanlığı'nca durdurulacaktır.
KAYNAKÇA
https://tr.euronews.com/2018/09/14/turkiye-ve-avrupa-da-tasiyici-annelik-nasil-uygulaniyor
https://tr.wikipedia.org/wiki/Ta%C5%9F%C4%B1y%C4%B1c%C4%B1_annelik
https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=20085&MevzuatTur=7&MevzuatTertip=5
