İşverenin haklı nedenle fesih hakkına ilişkin düzenleme İş Kanununda[1] 25 inci maddesinde yer almaktadır. Maddede düzenlenen haklı nedenle fesih hallerinden biri de “işçinin devamsızlığının çalışma süresine göre belirlenen ihbar süresini[2] 6 hafta aşması” halidir. Ancak söz konusu fesihte dikkat edilmesi gereken bir takım hususlar söz konusudur. Aksi takdirde fesih geçersiz hale gelecektir.

İŞÇİNİN KASTINDAN YA DA DERLİ TOPLU OLAMAYAN YAŞAYIŞINDAN KAYNAKLANAN DEVAMSIZLIKLARIN NE KADAR SÜRMESİ DURUMUNDA İŞVERENİN HAKLI FESİH HAKKI SÖZ KONUSUDUR?

İşçinin kendi kastından veya derli toplu olmayan yaşayışından yahut içkiye düşkünlüğünden doğacak bir hastalığa yakalanması veya engelli hâle gelmesi durumunda, bu sebeple doğacak devamsızlığın ardı ardına üç iş günü veya bir ayda beş iş gününden fazla sürmesi halinde işveren iş akdini haklı nedenle feshedebilecektir[3]. Bu halde işçinin kendi kusurundan kaynaklanan bir sebeple hastalığa yakalanması ya da engelli hale gelmesi nedeniyle devamsızlığından işverenin fesih hakkı söz konusu olmaktadır. Görüldüğü üzere bu durumda devamsızlık kısa süreli olsa da işverenin fesih hakkı söz konusu olmaktadır.

İŞÇİNİN KUSURUNDAN KAYNAKLANAN BİR SEBEP OLMASA DA DEVAMSIZLIK İHBAR SÜRESİNİ 6 HAFTA AŞARSA İŞVERENİN FESİH HAKKI

İşçinin kendi kastından veya derli toplu olmayan yaşayışından yahut içkiye düşkünlüğünden doğacak bir hastalığa yakalanması veya engelli hâle gelmesi durumu dışındaki sebeplerle hastalık, kaza, doğum ve gebelik gibi hallerde işveren için iş sözleşmesini bildirimsiz fesih hakkı; belirtilen hallerdeki devamsızlığın işçinin işyerindeki çalışma süresine göre ihbar süresini altı hafta aşmasından sonra doğar[4].

DEVAMSIZLIK SÜRESİNİN KESİNTİSİZ OLMASI GEREKİR

İşverenin, ihbar süresini 6 hafta aşan devamsızlık nedeniyle fesih yapılabilmesi için söz konusu devamsızlığın aralıksız olması gereklidir. Aksi takdirde bu sebebe dayalı yapılan fesih geçersiz olacaktır.

Konuya ilişkin Yargıtay 9. H.D. nin vermis olduğu kararda ; “… karar gerekçesinde davacının ihbar süresinin 8 hafta olduğu, 8 haftayı aşan rapor aldığı için feshin haklı olduğu ifade edilmişse de, ihbar süresi 8 hafta + 6 haftayı aşan kesintisiz rapor durumda fesih imkanının doğacağı, dosya içeriğine göre davacının raporlarının kesintili olduğu anlaşılmaktadır. Davanın kabulü yerine yazılı şekilde reddi hatalıdır. … Feshin GEÇERSİZLİĞİNE ve davacının İŞE İADESİNE … Kesin olarak oybirliği ile 21/04/2016 günü karar verildi. ” denilmiştir[5].

İHBAR SÜRESİNİ 6 HAFTA AŞMAMA DURUMUNDA YAPILAN FESİH GEÇERSİZ OLACAKTIR

İşçinin devamsızlığının ihbar süresini 6 hafta aşmaması durumunda yapılan fesih geçersiz olacaktır. Bu nedenle de işçinin buna dayalı olarak açacağı işe iade davasının da kabulü söz konusu olacaktır.

Yargıtay 9. H.D. nin konuya ilişkin vermiş olduğu kararda; “Dosya içeriğine göre davalı işverenin davacı işçinin iş sözleşmesini 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/I maddesi uyarınca ihbar süresini 6 hafta aşan rapor aldığı gerekçesiyle feshettiği, ancak davacı işçinin savunmasının alınmadığı salt bu nedenle fesih geçersiz olduğu gibi karar gerekçesinde davacının ihbar süresinin 6 hafta olduğu ifade edilmişse de davacının kıdeminin 3 yıldan fazla olduğu ihbar süresinin 8 hafta olduğu, ihbar süresi 8 hafta + 6 haftayı aşan durumda fesih imkanının doğacağı, dosya içeriğine göre davacının 31.07.2014-29.10.2014 tarihleri arasında kesintisiz rapor kullandığı, bu sürenin 14 haftayı (98 günü) da aşmadığı anlaşılmaktadır. Bu şekilde fesih 4857 sayılı İş Kanunu'nun 18/3-1 maddesi uyarınca geçersizdir. Davanın kabulü yerine yazılı şekilde reddi hatalıdır. ” denilmiştir[6].

---------------------------------------------

[1] 4857 s. İş Kanunu.

[2] Bildirim sürelerine ilişkin düzenleme 4857 s. İş Kanununda 17 nci maddede mevcuttur.

[3] 4857 s. İş Kanunu madde 25/I.

[4] 4857 s. İş Kanunu madde 25/I. Doğum ve gebelik hallerinde bu süre 74 üncü maddedeki sürenin bitiminde başlar. Ancak işçinin iş sözleşmesinin askıda kalması nedeniyle işine gidemediği süreler için ücret işlemez.

[5] 2015/29085 E. , 2016/10084 K. Sayılı ve 21.04.2016 tarihli kararı.

[6] 2015/22646 E. , 2015/32991 K. Sayılı ve 19.11.2015.